محبوبه اکبری ناصری؛ شمس الملوک مصطفوی؛ شهلا اسلامی
چکیده
در «پدیدارشناسیِ روح»، شواهدی دال بر اینهمانیِ مطلق و امر الهی وجود دارد. امر الهی در نزد هگل ذاتِ عقلانی دارد؛ بنابراین امر الهی بیکرانه، میبایست در موجودِ کرانمند حضور یابد تا روح، خود ...
بیشتر
در «پدیدارشناسیِ روح»، شواهدی دال بر اینهمانیِ مطلق و امر الهی وجود دارد. امر الهی در نزد هگل ذاتِ عقلانی دارد؛ بنابراین امر الهی بیکرانه، میبایست در موجودِ کرانمند حضور یابد تا روح، خود را در جهان محقق سازد. این پویش و عزیمتِ روح در «دین طبیعی» و به موازاتِ آن در هنر نمادین پدیدار میشود. «پیکرههای گیاهی» نخستین ریختِ تنیافتۀ امر الهیاند. این ریختِ بدوی ابتدا به صورت ستونهای ساده نشان داده میشود که کمترین «کار» بر روی آنها انجام شده است. این ستونها عمدتاً از ملحقات معماری هستند. پیکرههای گیاهیِ مستقل به ندرت یافت میشوند، زیرا در این مرحله روح آزاد نیست و شناخت او از خویشتن در حدّ شناختِ گیاهان است. در «دین گیاهان» معصومیتی وجود دارد که با آغاز زیستِ جانوری و پیکار و پویشِ ناشی از آن، از دست میرود. با پایان دین طبیعی و هنر نمادین، پیکرههای گیاهی بهصورتِ «رفعشده» در ادیان و هنر ادوارِ بعدی تداوم مییابد. دین گیاهی، سرآغاز بیان امرِ الهیِ تنیافته در ادیان است.